Dać życie to również zgodzić się na cierpienie, przyjmując radość.
Czyż ból i życie nie są sobie pokrewne?
Bez względu na to, jak żmudne jest życie ludzi dobrych, jest ono znacznie mniej uciążliwe niż życie ludzi złych.
W teatrze życia każdy może się ubawić z wyjątkiem aktora.
Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia?
Całe życie czekamy na nadzwyczajnego człowieka zamiast zwyczajnych ludzi przemieniać w nadzwyczajnych.
Kochaj, żeby żyć i żyj, żeby kochać.
Czym byłoby życie bez nadziei? Iskrą odrywającą się od rozpalonego węgla i gasnącą natychmiast.
Czego nie można dostać, wydaje się zawsze lepsze niż to, co się ma. Na tym polega romantyka i idiotyzm ludzkiego życia.
Śmierć jest wieczna, a życie trwa tak krótko.
Każdy etap naszego życia ma swoje własne piękno.
Wielu życiowych rozbitków to ludzie, którzy nie zdawali sobie sprawy, jak bliscy są sukcesu, kiedy się poddali.
Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, gdy umrzesz.
____________________
Kilka słów do Was czytelnicy! ; )
Zbliżają się wakacje, więc będę tutaj częściej zaglądać póki gdzieś nie wyjadę :))
Być może, do jutra! ; )
PS dziękuję za odwiedzanie mojego bloga, nawet wtedy kiedy mnie tu długi czas nie było! Jesteście CUDOWNI!
♥!
